Daar zijn verschillende redenen voor.
Hoewel homeopathie een vooruitgang was in de tijd van Hahnemann (hij ontwikkelde het van 1796 tot zijn dood in 1843), was het toen natuurlijk al verkeerd. De methoden die de meeste artsen in die tijd gebruikten waren bruut en verzwakten de patiënten - soms tot de dood erop volgde. Met zijn "geneesmiddelentherapie" vermeed Hahnemann deze gevaarlijke "kuren" en behaalde hij indrukwekkende "successen" door patiënten simpelweg de kans te geven om op eigen kracht weer beter te worden.
Na de opkomst van de wetenschappelijke geneeskunde in het midden van de 19e eeuw verloor de homeopathie onvermijdelijk aan belang, kende een zekere opleving vanaf de jaren 1920, die weer eindigde met het begin van de Tweede Wereldoorlog na lang mislukt onderzoek naar de werkzaamheid ervan (door het Reich Health Office van 1936 tot 1939). Verrassend genoeg herstelde het zich vanaf de jaren 1970 met een geheel nieuw imago. In deze jaren kreeg het het imago van een "natuurlijk, zacht en bijwerkingenvrij medicijn", er werden grote en financieel sterke lobbyorganisaties opgericht, het vond pleitbezorgers in de georganiseerde medische wereld en de vertegenwoordigers ervan slaagden erin uitzonderingen voor zichzelf te krijgen in de nieuwe Medicijnenwet van 1978, uitzonderingen op, van alles, de kernregels van de toen nieuwe wet: bewijs van werkzaamheid op strikt wetenschappelijke basis als voorwaarde voor de status van geneesmiddel en toegang tot de medicijnmarkt. Zonder deze uitzondering, die vandaag de dag nog steeds bestaat, zouden homeopathische middelen al in 1978 niet langer de status van geneesmiddel hebben gehad, omdat ze er niet in zouden zijn geslaagd om de werkzaamheid volgens wetenschappelijke criteria aan te tonen.
Maar de patiënt ziet: homeopathie wordt beoefend door artsen die soms zelfs een officiële "aanvullende titel homeopathie" hebben. Homeopathie is onderworpen aan een apotheektarief. De wetgever verleent homeopathie massale speciale rechten door af te zien van wetenschappelijk onderbouwd bewijs van werkzaamheid. De meeste wettelijke ziekenfondsen hebben homeopathie vrijwillig opgenomen in hun catalogus van prestaties. Homeopathie is "populair" en "geliefd", vooral door haar misleidende imago als "zacht, natuurlijk en vrij van bijwerkingen", dat wordt gepropageerd en gecultiveerd door homeopathiereclame en door deels absurde "adviesliteratuur" en journalistieke artikelen in diverse media. Wat wordt de consument / patiënt verondersteld waar te nemen?
De stem van de wetenschappelijk onderbouwde kritiek op homeopathie is de laatste jaren luider en invloedrijker geworden, maar het is nog lang niet zo dat het elke onwetende persoon bereikt en het is nog minder waarschijnlijk dat het degenen bereikt die al lang overtuigd zijn. Daarom is voorlichting over homeopathie een centraal aandachtspunt van de consumentenbescherming in de gezondheidssector.